مشاوره تخصصی وسواس در غرب تهران
مرکز درمان وسواس
درمان تخصصی وسواس در سعادت آباد
مرکز مشاوره تخصصی درمان وسواس
بسیاری از افرادی که مبتلا به وسواس هستند سال‌های سال با این اختلال زندگی می‌کنند و به دنبال درمان
برنمی‌آیند. این اتفاق معمولاً دو دلیل اصلی دارد: یک. به علت عدم آگاهی‌رسانی در سطح جامعه، از اینکه
وسواس دارند یا اینکه وسواس‌شان چقدر شدید است اطلاع ندارند. دو. عقیده دارند که با تمرین‌ها یا انجام دادن
یا ندادن بعضی کارها در حال بهبود وسواس خود هستند.
آنچه در قشر مغز افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی روی می‌دهد…
?در اختلال OCD ارتباطات عصبی تغییر یافته‌اند.
تحقیقی که اخیرا انجام شده نشان داده است که در فعالیت هماهنگ بین دسته‌های نورونی در
مغز این افراد، اختلال وجود دارد.
?در این مطالعه ارتباط بین نواحی خاص مغز با دستجات نورونی در فواصل مختلف از آن ناحیه بررسی شد.
?مشاهدات به دست آمده نشان داد که در این افراد کاهش ارتباط ناحیه قدامی اوربیتوفرونتال کورتکس،
با نورون‌های نزدیک آن وجود دارد در حالی که در قسمت خلفی این ناحیه، کاهش ارتباط با مناطق دورتر
دیده شد.
?همچنین کاهش ارتباط بین تمام قشرهای حسی اولیه (حسی-حرکتی، بینایی، شنوایی، چشایی و بویایی)
با دستجات نورونی دور و نزدیک از آن‌ها مشاهده شد.
?این موضوع می‌تواند حضور افکار اجباری را توضیح دهد… چرا که اطلاعات حسی در مغز این افراد به خوبی
فیلتر نمی‌شود و درنتیجه‌ی آن، این افکار شدت می‌گیرند.
?بر اساس نتایج این مطالعه در وسواس، سطح مطلوب مهار بین نورونی وجود ندارد که منجر به ارتباط ناهماهنگ
بین نورون‌ها در فواصل مختلف می‌شود.
?این پژوهش می‌تواند گامی باشد برای درمان‌های موثرتر برای اختلال OCD و اصلاح ارتباطات بین نورونی
افراد مبتلا به این اختلال.
چند پیشنهاد کاربردی:
1. به یک روش درمانی تایید شده متعهد بمانید؛ تمرینات خود را برای بهبود بر اساس یکی از درمان‌های موجود
و تایید شده اختلال وسواسی-جبری برنامه‌ریزی کنید. بهترین راه، استفاده پیگیرانه از تمرینات “یک” کتاب خودیاری
است. تمرین‌ها را به صورتی که ارائه شده‌اند انجام دهید، آن‌ها را خلاصه، ساده یا نیمه‌کاره رها نکنید.
2. اهداف تمرینی خود را روی کاغذ بیاورید؛ چنان‌چه این اهداف را یادداشت نکنید، احتمالاً به انجام آن‌ها نخواهید
پرداخت. همچنین نوشتن اهداف کمک می‌کند تا تحقق اهداف را به دقت دنبال کنید.
3. درباره احتمال ۸۰% موفقیت، از خود سوال کنید. بهتر است از نقطه‌ای شروع کنید که بتوانید به هدف تمرینی
خود دست بیابید. به خاطر داشته باشید که شکست در یک هدف، موجب می‌شود تا دو گام به عقب رانده شوید.
پس از تعیین هدف از خود بپرسید آیا در ده بار تلاش برای انجام آن، حداقل هشت بار احتمال موفقیت وجود دارد؟
اگر پاسخ‌تان منفی باشد، هدف‌تان دشوار است و باید هدف ساده‌تری را انتخاب کنید.
4. فعالانه بکوشید اما سخت‌گیر نباشید. همیشه بکوشید به اهداف تمرینی خود دست یابید. تمارین خود را به طور
مداوم هر روز انجام دهید.
5. به دستاوردهای کوچک خود توجه کنید. چنین پیشرفت‌هایی در حکم علامت‌هایی هستند که نشان می‌دهند
در مسیر صحیحی حرکت می‌کنید.
6. برای رسیدن به اهداف درمانی و تمرینی‌تان، یک دوره‌ی زمانی مشخص را تعیین کنید.
بدون دیدگاه